საფეხბურთო კლუბ „გაგრაში" ყოველთვის თამაშობდნენ ახალბედა, პერსპექტიული ფეხბურთელები და არც მიმდინარე წელი იქნება ამ მხრივ გამონაკლისი. გიორგი ყურულაშვილი გუნდში 2010 წლის ზაფხულში მოვიდა, თუმცა დაახლოებით ერთი წელი მაინც დასჭირდა იმისათვის, რომ გუნდის ძირითად შემადგენლობაში დაემკვიდრებინა ადგილი.
მართალია, გიორგი გუნდში ანატოლი პისკოვეცის მთავარი მწვრთნელობის დროს მოვიდა, მაგრამ რასაც ჰქვია სრული ნდობა, მას ახალმა თავკაცმა ზვიად ჯელაძემ გამოუცხადა და ფეხბურთელსაც თავი არ შეურცხვენია.
– გიორგი, მოდით თავდაპირველად თქვენ შესახებ მოგვიყევით…
– სანამ „გაგრაში" მოვიდოდი, გარკვეული პერიოდი თბილისის „თბილისში" ვვარჯიშობდი. შემდეგ იქიდან ახალციხის „მესხეთში" გადავედი, მაგრამ სულ რაღაც სამი თვე მოვახერხე თამაში, შემდეგ ფეხი მოვიტეხე და ერთი წეელი გამიცდა.
შემდეგ მოვედი „გაგრაში" სინჯებზე და უზომოდ ბედნიერი ვიყავი, გუნდმა კონტრაქტი რომ შემომთავაზა.
– რამდენად რთული იყო თქვენთვის გუნდში გატარებული პირველი დღეები?

– რთული ნამდვილად არ ყოფილა, ვინაიდან მართლაც ჩინებული ატმოსფერო სუფევდა გუნდში, მეგობრული ბიჭები იყვნენ და ადაპტაცია სწრაფად გავიარე. გუნდი პირველ ლიგაში იყო და ჩვენს წინაშე საკმაოდ რთული ამოცანა იყო დასახული – უნდა გადავსულიყავით უმაღლეს ლიგაში.
– ძირითად შემადგენლობაში თამაში ხშირად არ გიწევდათ…
– არა, მაგრამ მწვრთნელი ერთ ტაიმს მათამაშებდა ხოლმე.
–– ალბათ, მართლაც გამორჩეული იყო თქვენთვის 2010-11 წლების სეზონი. 20 წლის ასაკში საქართველოს თასი მოიგეთ…
– უზომოდ ბედნიერები ვიყავით. ნამდვილად დავიმსახურეთ ეს ჯილდო და შემდეგ ევროპის ლიგაზეც ვითამაშეთ. საკმაოდ კარგი გამოცდილება შევიძინე და ბედნიერი ვარ, „გაგრას" შემადგენლობაში რომ ვირიცხები.
ახალგაზრდული გუნდი ვართ და ახლა ჩვენს წინაშე სერიოზული ამოცანა დგას – 8 საუკეთესო გუნდში მოხვედრა უნდა შევძლოთ.
ეს კი ადვილი სულაც არ იქნება. თებერვალში ოთხი მეტად სერიოზული თამაში გველოდება _ „ტორპედოსთან", „ზესტაფონთან", „დილასთან" და „დინამოსთან".
– როგორ ფიქრობთ, მოვახერხებთ რვა საუკეთესო გუნდს შორის მოხვედრას?

– მაქსიმუმი უნდა გავიღოთ. არადა, სეზონი ჩინებულად დავიწყეთ და ლიდერები ვიყავით, მაგრამ შემდეგ ფორტუნამ ზურგი აშკარად გვაქცია. ახლა რომ მახსენდება, რამდენი გოლი ვერ გავიტანეთ, რამდენი ქულა დავკარგეთ, ძალიან ვბრაზდები. თუმცა, ვნახოთ, წინ ოთხი შეხვედრაა და ჩემი აზრით, 6 ქულა რომ ავიღოთ, რვა საუკეთესო გუნდს შორის მოვხვდებით. თუმცა რატომ ექვსი? მაქსიმუმისთვის ვიბრძოლებთ.
– ზვიად ჯელაძემ თქვენ ნდობა გამოგიცხადათ და `ზესტაფონის~ წინააღმდეგ შეხვედრაში გუნდის ძირითად შემადგენლობაში ითამაშეთ.…
– მართლაც სერიოზულ მოწინააღმდეგესთან მომიწია თამაში და თან მარჯვენა მცველის ადგილას. როგორც წესი, საყრდენი ნახევარმცველის პოზიციაზე მიყვარს თამაში, მაგრამ გუნდს სადაც დავჭირდები, მზად ვარ იქ ვითამაშო.
– ჩემპიონის წინააღმდეგ თამაშობდით, მაგრამ საერთოდ არ გინერვიულიათ…
– მწვრთნელი და ბიჭები დამეხმარნენ, რომ არ მენერვიულა. საწყისი წუთები მაინც ვინერვიულე, მაგრამ შემდეგ ყველაფერი თავის ადგილას დადგა.
–– თქვენ ერთ-ერთ გამორჩეულ ახალგაზრდა ფეხბურთელად მიგიჩნიეს ჟურნალისტებმა…
_ ჩათვალეთ, რომ მე ჯერ ასაღიარებელი არაფერი გამიკეთებია. საერთოდ მიმაჩნია, რომ ფეხბურთელმა ჯერ საქართველოში უნდა დაამტკიცოს თავისი შესაძლებლობები და შემდეგ იფიქროს უცხოეთში წასვლაზე. მე აქ ჯერ კიდევ ბევრი რამ მაქვს დასამტკიცებელი.
– თქვენზე ამბობენ, მინდორზე ცოტა მეტად უნდა „გაბრაზდესო"…

– (იცინის) ვისწავლი გაბრაზებასაც, არა უშავს…
– შეკრებაზე ანთალიაში მიემგზავრებით, ალბათ, იქაც სერიოზული ვარჯიშები გელოდებათ…
– ჩვენ გვყავს მწვრთნელები, რომელთაც იციან თუ რა გვჭირდება იმისათვის, რომ სეზონი კარგად ჩავატაროთ. ვიცით, რომ ბევრი სამუშაო გველის ანთალიაში. დასასვენებლად იქ არავინ მიდის. მოსამზადებლად მივდივართ. ამხანაგური შეხვედრები გვექნება. თქვენ თქვით, რომ სეზონის ბოლო ნაწილი ძირითად შემადგენლობაში ითამაშეთ და ნდობა გამოგიცხადესო. ახლა ყველაფერი თავიდან იწყება, ყოველ თამაშში უნდა დაამტკიცო, რომ თამაშის ღირსი ხარ. ეს მე კარგად მესმის და საკუთარ თავს მოდუნების საშუალებას არ მივცემ.

ესაუბრა გიორგი კაციტაძე